داستان واقعی:
یک تاجر ایرانی با یک شرکت آلمانی قرارداد واردات قطعات صنعتی امضا کرد. طبق قرارداد، شرکت آلمانی متعهد شده بود طی سه ماه کالاها را تحویل بدهد.
تاجر ایرانی هم بخش بزرگی از مبلغ قرارداد را پیشاپیش پرداخت کرد.
اما پس از مدتی:
• شرکت آلمانی به بهانه‌ی تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران، از تحویل کالا خودداری کرد.
• تاجر ایرانی متحمل ضررهای سنگین شد چون پروژه‌هایی که قطعات برای آنها خریداری شده بود، تعطیل شد.
اقدامات حقوقی:
• تاجر ایرانی به داوری بین‌المللی (طبق شرط قرارداد) مراجعه کرد.
• داوری تحت قواعد اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در پاریس تشکیل شد.
• تاجر ثابت کرد که تحریم‌های موجود، مانع کامل اجرای قرارداد نبوده و شرکت آلمانی می‌توانست با راهکارهایی کالاها را تحویل دهد.
نتیجه:
• داوران شرکت آلمانی را به پرداخت مبلغ خسارت معادل ارزش قرارداد به همراه سود تأخیر محکوم کردند.
• هزینه‌های دادرسی و وکلا نیز به عهده‌ی شرکت آلمانی گذاشته شد.
⸻
نکات حقوقی مهم این پرونده:
• اهمیت وجود شرط داوری بین‌المللی در قراردادهای تجاری خارجی
• اثبات عدم وجود نیروی قاهره (فورس ماژور واقعی) توسط خواهان
• ضرورت آشنایی با قوانین تحریم‌ها و معافیت‌های آنها در معاملات بین‌المللی
